عدم لکنت زبانم در حین مداحی موهبت خداوند و ائمه معصومین (ع) است

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی گیلداد، سیدصالح مهری‌پور در گفتگویی به نوحه‌خوانی خود در رثای ائمه از دوران کودکی اشاره کرد و اظهار داشت: در دوران کودکی به علت اختلال گفتاری و لکنت زبان که داشتم، میکروفون کمتر در اختیار من قرار داشت و بیشتر در خلوت خودم به مداحی می‌پرداختم.

این مداح اهل بیت (ع) ادامه داد: در دوران نوجوانی و به علت نبود مداح در مسجد محله، فرصتی برای من ایجاد شد تا از میان پنج نفر به عنوان مداح انتخاب شوم و تقریباً از سن ۱۵ سالگی به صورت حرفه‌ای کار مداحی را شروع کنم.

وی بر طرف شدن اختلال گفتاری خود در حین مداحی را یکی از موهبت‌های خداوند دانست و گفت: همیشه در حین مداحی سعی کردم تا خالصانه و به دور از هر گونه ظواهر دنیایی در رثای اهل بیت (ع) بخوانم و فکر می‌کنم که ائمه هم جواب این ارادت بنده را دادند و باعث شده تا بدون کمترین لکنتی در حین اجرا مداحی می‌کنم.

مهری‌پور افزود: خیلی از مردم اوایل با دیدن چنین صحنه‌‌ای تعجب می‌کردند و این را یا به صورت زبانی و یا از طریق نگاه‌هایشان منتقل می‌کردند ولی هر چه از این ماجرا گذشت، لطف مردم نسبت به بنده بیشتر شد و خدا را شاکرم که می‌توانم حتی یک نفر را بیش از پیش با فضای معنوی پیوند دهم.

وی در پاسخ به این سؤال که سبک کاری‌اش بیشتر به کدام مداح شباهت دارد، گفت: در این مسیر سعی کردم تا از آثار حاج امیر عباسی که به نوعی مثل من دچار اختلال گفتاری است، تبعیت کنم و همیشه با ارادت به حضرت رقیه (س) سعی کردم تا الفت خاصی را میان مستمعین خودم با ائمه اطهار به وجود آورم که امیدوار هستم این مورد محقق شود.

انتهای پیام/*