فقر و تبعیض جامعه را به بدترین شکل تحت تاثیر خود قرار داده است

گیلداد، سیدحسین رضویان ” رئیس کمیسیون توسعه پایدار شورای شهر رشت ” پُستی در اینستاگرام خود منتشر کرده است.

این پست را بدین امید منتشر نمی کنم تا عزیزی استوری کرده و یا کامنت خوشایند زیر آن بگذارد، من در پاسخگو دانستن خویش به  پروردگارم این را می نویسم  تا از فرصتی که عطا فرمود برای بیان دردهای روزانه مردم هم بهره برده باشم.

و نیز شرمنده ام که تمکن مالی شایسته ای هم ندارم تا هر هموطن نیازمندِ گرانقدری که مراجعه می کند را با تقدیم پول و اسکناس کمک کنم  اما این را بر خود تکلیف می دانم تا  بنویسم فقر، تبعیض و فحشای مرتبط با آن  جامعه را به بدترین شکل  تحت تاثیر خود قرار داده و در این باره بسیاری از گفت و شنود ها هم چیزی بیش از نمایش  های روحوضی نیست که تهش یا تقصیر را گردن یکدیگر می اندازد و یا از اساس منکر می شود که نقصی هست و همه چیز را گل و بلبل می خواند.

من در جایگاه شهروند معتقد به قانون اساسی حداقلِ انتظارم اینست که شاهد تغییر اندیشه و نگرش در اداره امور باشم و یا یکی که به هر ترتیب شمایلی از وصل بودن به سیستم را دارد پشت تریبون ببینم که آمده تا بگوید مردم ما متناسب با نیازهای جامعه و داشته هایمان در ساخت (دولت رفاه) آنچنان موفق نبوده ایم اما قول می دهیم برای عملی شدن آن درایت و تلاش بیشتری به خرج دهیم و شاید این خود کمی از آلام ملت بکاهد.

و اما در جایگاه سیاست گذار از پدید آوردن دولت رفاه چه می خواهم؟

سه مطلب؛

الف) تضمین حداقل درآمدِ مُکفی برای افراد و خانواده های ایرانی فارغ از ارزش کار آنها در بازار یا دارایی ایشان

ب) کاهش میزان ناامنی به وسیله توانا ساختن افراد و خانواده های ایرانی در مواجهه با پیشامدهای اجتماعی چون بیماری، سالمندی و بیکاری

ج) دادن تضمین به همه شهروندان که فارغ از پایگاه و طبقه، در بهره مندی از خدمات اجتماعی از یک استاندارد و معیار همسان برخوردار خواهند بود.

این رویکرد تنها به دنبال کاهش فاصله طبقاتی نیست بلکه پیگیر برابری رفتار و آرزوهای شهروندان بعنوان مشارکت کنندگان در دموکراسیِ منجر به ساخت قدرت سیاسی است.

پی نوشت: هدف از به کار بردن واژه دولتِ رفاه، نقد فرد فردِ دولت ها چون دولت آقایان رئیسی، روحانی، احمدی نژاد و یا خاتمی در نظام سیاسی نیست بلکه به پارادیم دولت در دهه های متمادی می پردازد.

انتهای پیام/*